Wykład pierwszy.

klaudia · Administrator

Na system polityczny państwa składa się:
- ustrój państwa
- rzeczywiste jego funkcjonowanie
- wszystkie instytucje, których celem jest wykonywanie władzy
- instytucje wpływające na władzę, np. prasa.

Polska jest jedynym krajem bez ustawy reprywatyzacyjnej.
Umowa reprywatyzacyjna – proces polegający na zwrocie uprzednim właścicielom (ich następcom prawnym) mienia przejętego przez państwo w drodze nacjonalizacji lub wywłaszczenia.

Wykonywanie władzy i polityka
Wykonywanie władzy – zasadniczy element systemu politycznego państwa.

Realizacja stosunków publicznych:
- polityka – dążenie do zdobycia i utrzymania władzy, do uzyskania pozycji, która daje możliwość narzucania innym swojej woli
- władza – zdolność narzucania swojej woli drugiemu podmiotowi.

Sfera prywatna:
- władza rodzicielska.

Realizacja pewnych celów:
- polityka rolna, szkolna – dążenie do określonych celów przez powołane do tego podmioty.

Prawomocność władzy – uznanie władzy.

Czy władza jest powiązana z państwem?
Czy aby istniała polityka i władza niezbędne jest istnienie państwa?

O władzy możemy mówić także wtedy kiedy nie istnieje państwo.
Arystoteles – dla istnienia władzy istnienie państwa nie jest konieczne.
Władza występuje także w społeczeństwach prymitywnych.

Koncepcje polityki:
1. Arystoteles - stagiryta (jeden z trzech, obok Sokratesa i Platona najsławniejszych filozofów greckich):
- człowiek jest istota polityczną, ściśle społeczną
- człowiek żyje w społeczności i jest mu to potrzebne a z tego wynika konieczność ustalenia władzy w tymże społeczeństwie
- ludzie łączą się i tworzą państwo, które jest republiką gdzie rządzą obywatele
- idea dobra wspólnego
- państwo – polis – republika Arystotelesa, gdzie obywatele powinni rządzić dla osiągnięcia dobra wspólnego
- republika – res publica – rzecz wspólna
- obywatele są zobowiązani do udziału we władzy odpowiednio do swoich kwalifikacji i posiadanego majątku
- obywatele są równi a ich udział w sprawowaniu władzy wynika z posiadanych kwalifikacji zaś ci którzy mają więcej – więcej powinni dać z siebie państwu – wizja człowieka
- działanie = odpowiedzialność – każdy jest odpowiedzialny za to co robi
- wiek XX – ten kto ma więcej powinien dać z siebie więcej – koncepcja Arystotelesa nie znika
- Arystoteles przestrzega przed degradacją republiki – wśród ludzi pojawia się wrogość, system nie jest czymś danym na zawsze, trzeba o niego dbać i ulepszać go.

WNIOSKI: Najważniejsze jest dobro wspólne i odpowiedzialność polityka wykonującego władzę

2. Średniowiecze – Święty Tomasz z Akwinu:
- idea dobra wspólnego zaczerpnięta z koncepcji Arystotelesa
- konsekwencja czerpana z działań wiary katolickiej
- władza – zobowiązana jest do działania na rzecz dobra wspólnego
- władza – ma charakter boski, ale musi działać na rzecz dobra wspólnego, ma troszczyć się o człowieka
- władze powołuje się po ty by realizowała dobro społeczności
- ludzie są zbyt słabi żeby sami mogli działać, potrzebna jest lepiej przystosowana do tego władza, która prowadzi do szczęścia – zbawienia
- władza nie istnieje sama dla siebie – władza służy ludziom
- życie na ziemi – przystanek na drodze do zbawienia
- władca jest pomazańcem bożym
- istnieją trzy rodzaje prawa: prawo boskie, prawo naturalne, prawo ludzkie (nie może naruszać prawa boskiego)
- w przypadku kiedy władca dopuszcza się naruszenia prawa boskiego można obalić władzę.

3. Koncepcja umowy społecznej:
- XVIII wiek – władza traci atrybut boskości – władza staje się świecka
- ludzie – podmiot władzy = umowa społeczna
- jaki zakres uprawnień zyskuje władza?
- czy ludzie zostawiają sobie prawo do odwołania władzy? (starsze koncepcje tego nie przyjmują, np. Hobbes)
- raz przyznane uprawnienia nie mogą być cofnięte niezależnie od tego jak władca postępuje
- w epoce oświecenia takie rozumienie działania władzy było powszechne
- ugruntowuje się umowne pojęcie uprawnień władzy
- następują zmiany w strukturze społecznej i w stosunkach gospodarczych
- pojawia się gospodarka kapitalistyczna
- zaczyna się tworzyć nowoczesne parlamenty
- pojawia się konstytucja
- okazuje się, że istnieją w społeczeństwie grupy o różnych interesach:
a) najemnicy
b) właściciele
c) pracownicy najemni
d) mieszczaństwo
e) przedsiębiorcy
- dopiero teraz następuje likwidacja pańszczyzny – uznaje się to za przyczynę opóźnionego rozwoju nowych grup społecznych w Polsce
- władca wykonując władzę musi brać pod uwagę wszystkie grupy społeczne istniejące w społeczeństwie
- władza jawi się jako podmiot, który ma chronić interesów społeczeństwa i w tym celu jest powoływana, ma umożliwić działanie tychże grup
- od władzy oczekuje się ochrony interesów, ona ma je chronić, ale jednocześnie może ona oczekiwać realizacji pewnych obowiązków ze strony ludzi
- podstawowymi obowiązkami są: podatki oraz służba wojskowa – władza może żądać ofiary z życia.

4. Koncepcja Marksistowska:
- władza polityczna – genetycznie powiązana z władzą ekonomiczną
- władzę polityczną może mieć tylko ten, który wcześniej uzyskał już władzę ekonomiczną tzn. jest właścicielem środków produkcji, np. ziemi, maszyn
- państwo – instytucja historyczna, która powstała na określonym etapie rozwoju stosunków produkcji
- państwo – powstaje dopiero wtedy gdy stosunki produkcji znajdują się na takim etapie rozwoju, że może powstać nadwyżka produkcyjna
- nadwyżka produkcyjna – prowadzi do zysku, to oznacza: „produkuję więcej niż potrzebuję dla siebie a mając więcej mogę to albo wymienić albo sprzedać innym”
- państwo – powstaje właśnie wtedy kiedy powstaje nadwyżka gdyż jego zadaniem jest ochrona tej nadwyżki
- państwo jest instytucją klasową ponieważ chroni interesy tej grupy społecznej, która ma nadwyżkę
- wszystko obraca się własności
- podział na klasy społeczne dokonuje się wg kryterium własności środków produkcji
- istnieją dwie klasy społeczne:
a) właściciele
b) ludzie nieposiadający własności
- poza tym podziałem pozostaje spora grupa, podział ten jest oderwany od istniejącej rzeczywistości
- walka klasowa – klasy społeczne ą antagonistyczne, pozostają w konflikcie, konflikt wyznacza zasady działania społeczeństwa
- konflikt ogranicza poczucie wspólnoty i więzi społeczne, które są podstawą tworzenia się państwa
- względy majątkowe – najbardziej dezintegracyjne
- najgorzej jest gdy na kryterium majątkowe nałożą się jeszcze inne względy prowadzące do skonfliktowania.

WNIOSKI: Taka koncepcja oddziałuje na nasze społeczeństwo do dnia dzisiejszego. Konstytucja z 1952 na tym bazowała – lud pracujący miast i wsi jako suweren.

5. Koncepcja Maxa Webera – socjolog, ekonomista, ma ogromny wpływ na współczesną konstrukcję władzy:
- polityka – powinna być odideologizowana – polityka powinna być traktowana jako działalność techniczna, fachową, uznanie, że poszukujemy uzasadnienia dla działań politycznych w ideologii
- ideologia traktowana jako zespół wartości, który uzasadnia działanie ludzkie
- dla Webera nie jest istotne uzasadnienie działań politycznych, ale ich skuteczność
- zawód polityk – Weber był pomysłodawcą tego aby polityk działał zawodowo, swojej funkcji nie wykonuje amatorsko, ale specjalizuje się w tym (poseł, senator), polityk cały czas poświęca realizacji interesów obywateli, stara się je chronić, nie wykonuje równocześnie żadnych innych funkcji zawodowych
- Weber twórcą nowoczesnej administracji
- powstaje fachowa administracja ukształtowana w korpus administracyjny.

02.10.11r.
Wykład 2

6. Koncepcja nauki społecznej Kościoła katolickiego:
- nawiązuje do koncepcji Tomasza z Akwinu (władza ma działaś dla dobra wspólnego)
- odwołanie do encykliki JP II w której zawarta jest teza wedle której polityka jest ściśle związana z dobrem wspólnym
- lata 60 XX wieku – II Sobór Watykański JP II
- dokonania Jana 23-go – omawiał szeroko dobro wspólne, encyklika „dobro na ziemi”, omawiał w niej władzę państwową i międzynarodową
- pojęcie dobra wspólnego Jan 23 wyjaśnił pisząc: „dobro wspólne obejmuje sumę tych warunków życia społecznego, w jakich ludzie mogą pełniej i szybciej osiągnąć swoją osobistą doskonałość. Dobro wspólne dotyczy zarówno ciała jak i ducha.”
- wyjście z dobra wspólnego powinno kierować wszystkimi stosunkami instytucji w życiu społecznym
- dobro wspólne dotyczy nie tylko dobra człowieka, ale jest domeną działania wszystkich instytucji w świetle konstytucji
- działanie dla dobra wspólnego, które uzasadnia byt władzy
- władza działa legalnie o tyle, o ile realizuje interesy obywateli na rzecz dobra wspólnego – jako poszukiwanie dla uzasadnienia bytu władzy
- czy władza robi wszystko to czego chce społeczeństwo?
- realizacja dobra wspólnego uzasadnia działanie władzy w państwie
- władza ma dużo obowiązków, musi godzić wiele spraw a żeby to robić musi odebrać nam wolność
- kiedy mówimy, że władza ma obowiązki musimy pamiętać, że to wiąże się z ograniczeniem wolności obywateli, wszystko wymaga środków, organizacji i całego aparatu administracyjnego
- wolności się nie traci jednak zakres swobody nigdy nie jest pełny
- kwestia własności – możną ja potraktować różnie, własność jest postrzegana również ze względu na funkcje, które wykonuje
- zasada pomocniczości, subsydiarności – pozwala ująć teoretycznie stopień ingerencji władzy w nasze życie, władza podejmuje działania, jeśli człowiek nie potrafi sam sobie poradzić. Względną sprawą jest kiedy i gdzie leży granica „nie radzenia sobie”. (Sposób działania Unii Europejskiej)
- zasada subsydiarności - jest to zasada, występująca w prawie wspólnotowym Unii Europejskiej, która mówi, że:
a) poszczególne organy administracji wspólnotowej są zobowiązane współpracować w celu osiągnięcia danych celów,
b) kompetencje instytucji wspólnotowych są wykonywane przez możliwie najniższy w hierarchii organ administracji, ale odpowiedni do wykonywania danej kompetencji i podejmowania określonych działań,
c) wspólnota podejmuje działania niepodlegające wyłącznej kompetencji wspólnoty, tylko wtedy, gdy nie istnieje możliwość osiągnięcia danych celów w wystarczającym stopniu na szczeblu państw członkowskich, a okoliczności, cele, skutki i skala tych przedsięwzięć wskazują, że zostaną one lepiej zrealizowane przez wspólnotę, niż przez każde z państw członkowskich z osobna (np. ochrona środowiska)
- zasada decentralizacji – jest powiązaną z zasadą pomocniczości, pozwala na przekazanie części władzy lokalnym organom administracyjnym państwa
- zasada solidarności – w naszej konstytucji jest wyrażana bezpośrednio w Art. 20, a także we wstępie do Konstytucji
- władza – kluczem do rozumienia polityki.

7. Koncepcja Maxa Webera:
- koncepcja w sposób fundamentalny zabudowała cały system w koncepcji władzy
- władza – rodzaj stosunku społecznego (nie wszyscy uważali, że jest to stosunek społeczny, gdzie jeden z podmiotów jest uprawniony do narzucania woli innym)
- Weber jako jedyny zwrócił uwagę na to, że władza to rodzaj stosunku społecznego istniejący realnie – dzięki temu mamy możliwość weryfikacji władzy, każdy może zaobserwować funkcjonowanie władzy
- władza może także wystąpić wbrew woli podporządkowanego
- władza – akt wolicjonalny – czyli wynikający z własnej woli podmiotu rządzącego, to pozwala nam stwierdzić, że władza jest zjawiskiem konfliktowym, jeżeli można narzucić innym własną wolę to konfliktu nie da się uniknąć, np. spór o wiek emerytalny
- stopień demokratyczności zależy od tego w jaki sposób konflikt zostanie rozwiązany
- konflikt – pojawia się także między władzą, a obywatelami, można uprzedzić konflikt oraz łagodzić go, a także znajdować formy jego rozwiązywania
- deliberacja to proces rozważania i konfrontowania ze sobą lub z innymi własnych uczuć, emocji
- im większy stopień demokratyzacji tym trudniej sprawować władzę, większa skuteczność – rządów niedemokratycznych (Chile)
- demokracja daje wiele pól konfliktu
- metoda rozstrzygania konfliktu – konflikt powinien być rozstrzygany metodami legalnymi, dotyczy to także przymusu, przymus jest ostatecznością i również musi być środkiem legalnym
- kto jest podmiotem władzy? Weber mówi, że jednostka ale przede wszystkim także władza może należeć do grup ludzi
- Weber podkreślał spersonifikowany (nadanie zwierzętom, przedmiotom cech ludzkich) charakter władzy – dlatego jednostkę traktował jako najważniejszy, podstawowy podmiot władzy
- konkretne działania muszą być wykonywane przez konkretne podmioty
- skonkretyzowana władza pozwala na realne jej ocenianie i obserwowanie
- związek pomiędzy władzą ekonomiczną a polityczną – Weber nie neguje tego twierdzenia, ale nie widzi tego związku jako genetycznego, władza ekonomiczna nie warunkuje politycznej, władza ekonomiczna jest ważna i wspomaga polityczną, ale jej nie warunkuje
- Weber podkreśla konieczność widzenia władzy z rożnych perspektyw
- człowiek wykorzystujący władzę jest widziany z rożnych perspektyw bo sam je prezentuje
- cechy osobowościowe mają wpływ na ocenę wykonywania władzy oraz na stosunki z innymi podmiotami
- Ossowski – władza jest dla ludzi przywódczych, bywa celem samym w sobie, człowiek, który osiągnął już wszystko w swoim życiu, np. karierę, stanowisko, w końcu dąży do władzy jako ukoronowania życia
- indywidualizacja władzy ma istotne znaczenie dla jej wykonywania
- władza nie jest normą, nabiera treści normy w procesie jej sprawowania
- wykonywanie władzy samej dla siebie jest zaprzeczeniem wykonywania władzy dla dobra wspólnego
- aby dobrze wykonywać władzę – trzeba ja lubić
- prawdziwy przywódca musi lubić rządzić, ale musi on postawić granicę między swoimi interesami/korzyściami, a faktycznymi celami sprawowania władzy
- cechy osobowościowe oraz fachowość wpływają na to, że wybieramy takie a nie inne osoby na stanowiska przywódcze
- we współczesnym państwie władza musi być uregulowana prawem, lecz obok prawa mamy także inne aspekty kształtujące sprawowanie władzy
- wertykalne ujęcie władzy – hierarchiczny system podejmowania decyzji, relacje pomiędzy kolejnymi szczeblami władzy, istnieje ściśle uregulowany zakres obowiązków i kompetencji, każdy ma swoje przypisane miejsce w strukturze, dotyczące zadań i funkcji
- władza działa w zakresie przyznanych kompetencji – model władzy z XIX wieku – stanowił w Europie typową konstrukcje ustrojową
- końcówka wieku XX przynosi nową formę poszerzania grupy podmiotów, które partycypują (branie w czymś udziału; udział, uczestnictwo) w różny sposób podejmowanie decyzji politycznych, kształtowanie się tego modelu ma źródło w uprzedmiotowieniu człowieka, poszerzaniu uprawnień obywateli, dążeniu do realizacji interesów
- kiedy władza jest uważana za silną? Władza jest silna kiedy posiada silne poparcie – Konstanty Grzybowski.

Trzy typy prawomocnego panowania Maxa Webera
Typy idealne – są one pewną konstrukcją teoretyczną w nigdy nie występują w czystej postaci.

Więzi pomiędzy władzą a obywatelami warunkuje zastosowanie typów:
a) typ tradycyjny
b) typ charyzmatyczny
c) typ racjonalny.

Typ tradycyjny
- z najdawniejszych czasów
- jego istotą jest podporządkowanie wynikające z tradycji w jakiej władza jest wykonywana, np. system monarchiczny – system władzy i posłuszeństwa wobec niej jest tradycją sukcesji tronu w określony sposób, ta metoda przechodzenia władzy uzasadnia uprawnienia do rządzenia – ponieważ tradycja to uświęca.

Typ charyzmatyczny
- wódz rządzi ponieważ wygrywał wojny, ważne bitwy, prowadził naród do zwycięstwa, jest wyposażony w pewne szczególne cechy i one stanowią uzasadnienie posłuszeństwa wobec niego, wódz ma bardzo szerokie możliwości działania ponieważ jego stosunki z ludźmi maja charakter emocjonalny – albo pozytywny albo negatywny (traci charyzmę w oczach ludzi)
- granicą posłuszeństwa wobec charyzmatycznego przywódcy jest granica wiary w skuteczność jego działania.

Typ racjonalny
- o uprawnieniach władcy rozstrzyga się w wyborach (Monarchie, Polska – nie)
Przykłady:
a) monarchia brytyjska
- tradycjonalistyczna, posiada parlament, nie ma zagrożenia dla jej bytu
- w systemie politycznym monarchia pojawia się jako czynnik, którego nie da się pominąć, jest elementem systemu
- monarchia oddziałuje wspomagająco
- jest typem racjonalnym ponieważ następuje przejęcie władzy i jest to uprawomocnione poprzez wybory
b) monarchia hiszpańska
- 1931r. – upadła monarchia hiszpańska, król znalazł się na emigracji
- powstaje demokratyczna konstytucja i ponownie powołano monarchę – nie jest on jednak reprezentantem suwerena
- koncepcja powołania monarchy powstała w latach 60 – planowe działania odnowienia monarchii, restauracja
- cele restauracji monarchii: utrzymanie jedności państwa wbrew zróżnicowaniu etnicznemu, poczuciu odmienności oraz sprzyjanie rozwoju więzi społecznych
- czynnikiem, który to ułatwił był bardzo ograniczony zakres władzy monarchy, monarcha to organ władzy ale nie reprezentuje suwerena
- cechy osobiste Carlosa: nie uczestniczy w polityce, nie zakłóca jej funkcjonowania, nie ingeruje w nią
- powstrzymywanie puczów - (przewrót wojskowy, próba zamachu stanu podjęta przez spiskowców ) ułatwia utrzymanie pozycji
c) Francja powojenna
- 1946r. – konstytucja powojenna, wówczas istniał system parlamentarno-gabinetowy w oparciu o konstytucję
- nastąpił kryzys we Francji – partie nie mogły się porozumieć, władza była niestabilna
- wojna w Algierii (kolonia chciała się usamodzielnić co doprowadziło do wojny)
- w roku 1958 chcąc pozytywnie zakończyć proces degradacji Francji zastanawiając się jak rozpocząć nowa republikę Francji i powołać nowa konstytucję powołano generała de Gaulle
- de Gaulle był ceniony za niezależność i działalność niepodległościową w czasie wojny, przez swoja nieugięta postawę i autorytet miał wiele możliwości przywódczych – Francuzi odnaleźli męża opatrznościowego
- Francuzi znaleźli się w trudnej sytuacji
- nastąpił podział na Francję walczącą i podporządkowaną Niemcom
- sytuacja miała znaczenie przy ocenie władzy
- konstytucja V Republiki Francuskiej – republika półprezydencka – semiprezydencka
- de Gaulle ustanowił nową konstytucję
- efekt – prezydent Francji może działać w znacznej części osobiście, doprowadziło to do ustabilizowania władzy, ale także szybki rozwój gospodarczy, stabilizacji życia społecznego oraz wyeksponowania władzy danej osoby
- wybory pośrednie zmieniono w roku 1969 na wybory powszechne, prezydent rządził przy pomocy referendum, które ogranicza partie polityczne również władze prezydenta
- 1971 r. - de Gaulle umiera
- Francja zawdzięcza gen. de Gaulle’owi swoja obecną pozycję
- nie dopuścił do wejścia do NATO i Wielkiej Brytanii do wejścia do EWG (Europejska Wspólnota Gospodarcza)
- w typie realnym – zasadniczą rolę odgrywają tutaj cechy osobowościowe konkretnej osoby, która decyduje, pyta o zdanie i realizuje określone cele – kiedy ma poparcie
- zaufanie – przywódca uzyskuje je poprzez poparcie oraz swoją zdecydowaną postawę wobec wroga
- wzór charyzmatyczny - współcześnie – L. Wałęsa, historycznie – Piłsudski.

WNIOSKI: Trzeba poszukiwać innych, coraz to lepszych sposobów w jaki można usprawnić władzę. Typ racjonalny nie wypełni wszystkich oczekiwań społecznych.

ŻaŻ

System polityczny 12.11.2011

Cechy władzy legitymowanej:
1. Autorytet
2. Legalność

Sądownictwo
- instytucja dokonująca sanacji stanów sprzecznych z prawem
- dobrze funkcjonujące pozwala trwać systemowi, w którym następują naruszenia prawa
- całkowita apolityczność armii stanowi czynnik mający istotne znaczenie dla trwałości systemu. O trwałości możemy mówić wtedy, gdy ten jest podtrzymywany przez społeczeństwo
- źródłem autorytetu władzy z pkt. widzenia politycznego jest z. suwerenności narodu. Współcześnie nastąpiła uniwersalizacja tej zasady, co oznacza, że ma ona w chwili obecnej powszechne zastosowanie. Autorytet władzy wynika z wyborów. Z chwilą upowszechnienia z. suwerenności narodu nastąpiła likwidacja wiary w nadrzędne znaczenie wartości urodzenia. Zasada suwerenności narodu może być:
a) wzmacniana
b) ograniczana
Umacnianie z. suwerenności:
- akty monarchy
- akty prezydenta
Za przykład oddziaływania ograniczającego może posłużyć Portugalia (1974-1982), kiedy działała Rada Rewolucji [specjalny organ] składająca się wyłącznie z wojskowych. Organ ten kontrolował ustawodawstwo z punktu widzenia jego zgodności z wartościami rewolucji (podobnie w Iranie Rada Strażników-> z tym, że w tym przypadku mamy do czynienia z inną kulturą, a zatem skutecznie można porównywać tylko te systemy które wyrastają z tych samych korzeni); np. znaczenie partii komunistycznych w krajach Europy środkowej i wschodniej.
Znaczenie interesu ogólnego jako przesłanki legitymizacyjnej
Def. Interesu ogólnego -> rozumiany współcześnie jako dobrobyt w sensie materialnym. Stanowi czynnik o szczególnym znaczeniu, tzn. że bywa czynnikiem rozstrzygającym. Społeczeństwo oczekuje pewnych rozwiązań, a w oparciu o te kryterium władza podejmuje decyzje. Początki dobrobytu materialnego datuje się na koniec XIX w., kiedy to zaczęły się zwiększać funkcje państwa (np. opiekuńcza, ochronna).
W systemie demokratycznym poparcie społeczne powinno wynikać dla władzy z wyborów. One stanowią instrument określający poziom poparcia. Wybory powinny być:
-kadencyjne –odbywane regularnie, w określonych odstępach czasu
- alternatywne – w wyborach zawsze powinna być przedstawiona kontr kandydatura (musi być co najmniej 2. kandydatów)
Istotnym zatem warunkiem w państwie demokratycznym jest przeprowadzenie wyborów. Nie powinno się opierać na poparciu typu mobilizacyjnego, który związany jest ze zjawiskiem tzw. siły zbiorowych przekonań. Zjawisko to polega na tym, że my przez zgromadzenia manifestujemy swoje poparcie, np. masówki zakładowe, wiece, organizowane pochody. W tym przypadku wybory stają się fikcją.
Legitymizacja władzy-TRZEBA UMIEĆ
Społeczeństwo obywatelskie – charakterystyka
Składa się na nie:
1. Zasada ustrojowa
2. Rzeczywistość
Konstytucja RP ujmuje w swej treści zasady społeczeństwa obywatelskiego. Z Rozdziału I. Konst. Nie wynikają one expressis verbis. Punktem wyjścia jest uznanie pluralizmu w każdej możliwej płaszczyźnie ( czyli uznanie dot. światopoglądu, organizacji, które powołujemy, itd.).
Pluralizm polityczny (społeczny)
Zjawisko pluralizmu powoduje to, że potrafimy dostrzec różnice, które nas dzielną. Pluralizm może prowadzić do nadmiernego zróżnicowania, ujawniającego się następnie w zbyt rozdrobnionej strukturze organizacji reprezentujących interesy społeczeństwa. Jedną z potrzeb człowieka jest ochrona jego interesów. Dokonuje się tego przez jego uświadomienie, a następnie zorganizowanie. W tym celu powołujemy organizacje. Człowiek jest istotą wolną, a obowiązkiem państwa jest chronić i szanować jego wolność. Oznacza to, że odpowiedni system powoływania organizacji społecznych reprezentujących interesy człowieka wpływa na tą ochroną i szacunek. Za najbardziej demokratyczny system powoływania organizacji uznajemy rejestrowy, dlatego bo ogranicza on kontrolę państwa do minimum i dotyczy legalności,

Człowiek
- istota wolna, która może z tej wolności korzystać. Punktem wyjścia jest pluralizm co oznacza, że może on tworzyć różne organizacje, które będą chronić jego interesów. Pluralizm może prowadzić do sytuacji kiedy stanie się utrudnieniem dla funkcjonowania społeczeństwa, gdyż może powodować daleko idące rozdrobnienie, którego skutkiem będzie mniejsza skuteczność powstałych organizacji z uwagi na ich ilość. Organizacje takie stają się mniej reprezentatywne, mogą być skłócone co oznacza, że jako takie nie są partnerem dla państwa. Pluralizm można zdusić rozwiązaniami daleko idącymi.
Państwo - elementy:
a) zagwarantowanie wolności
b) możność tworzenia organizacji
c) Poczucie obywatelskości
d) Samoograniczenia
e) Nadmierny pluralizm
Podstawą jest przebudowa świadomości w tym kierunku, ażeby świadomie ograniczać pluralizm poprzez poczucie obywatelskości i samoograniczenia.
Wg konserwatystów- wolność polega na tym, że się robi to co się powinno robić(?)
Modele(prezydencki, parlamentarny, neokoroporacyjny, demokracji uczestniczącej, demokracji demo liberalistycznej)

Agnieszka ;)

to jest cały wykład z 12.11 ? bo ja przyszłam na 9.50 i też tyle mam zapisane Smile

wczesniej od 8.15 nic nie dyktowała Razz

?

klaudia · Administrator

To nie jest cały wykład. Wrzucam wykład do 9.30 ( potem była przerwa)
Pozostałe wnioski:
Konsekwencja jest podejmowanie takich środków działania które pozwalają wykorzystać te cechy w polityce. Wykorzystujemy to dla celów wyborczych, utrwalenia pozycji określonych sił politycznych. I poprzez to wykorzystanie możemy utrwalać więzi polityczne. To także występuje gdy mówimy o lokomotywach?? na listach wyborczych, to tylko inna skala tego zjawiska.
Legitymizacja to jest sprawa być albo nie być u władzy. Można wszystkich trzymać krótko, rządzić kijem i marchewką, ale jeżeli system ma odpowiadać założenia demokratycznym, serio traktować obywateli, to musi być legitmizacja. Innymi czynnikami niż siła.
Leg. To pewna formuła w której El szczególnie istotne SA elementy. Społeczne. Władza jest silna poparciem swoich obywateli. ( Konstanty Grzybowski) Punktem wyjścia dla koncepcji jest uznanie ze władza jest zjawiskiem wielowymiarowym ( o której teraz będzie mowa) nie można jej postrzegać tylko z jednego punktu widzenia a z wielu perspektyw, w takim ujęciu kompleksowym. Koncepcja Davida??? Podstawę stanowią 3 podstawowe elementy i założenia, mianowicie: zgodność z ustalonymi regułami, uznanie tych reguł za usprawiedliwione, zarówno przez sprawujących władzę jak i podporządkowanych oraz istnienie przejawów akceptacji określonych stosunków władzy ze strony podporządkowanych.
Zgodny z ustalonymi regułami – każdy system opiera się regułach, muszą być ustalone i mamy na myśli te dotyczące powoływania władzy, sposoby działania itd.
Reguły określające działania władzy -zakres regulacji bardzo obszerny zwłaszcza współczesnie i to oznacza ze zastanawiając się nad stos do władzy musimy brac pod uwage reguły na określonych zasadach. Jeżeli te 3 załozenia przyjmiemy to możemy powiedzieć ze odpowiadają im 3 poziomy legitymizacji.
Poziom 1 reguły
Poziom 2 przekonania
Poziom 3 czynne przyzwolenie

Pierwszy poziom traktujemy jako najbardziej podstawowy, wyjściowy. Musimy ustalic co to za reguly ,czego dotyczną. Mogą być i pisane i niepisane. Niepisane to np. zwyczaj, prawo zwyczajowe.

Poziom drugi – tu jest wieksza komplikacja bo zastanawiamy się nad trescią tych reguł, co one zawierają, czego dotyczą, w jaki sposób regulują. Przede wszystkim trzeba zwrócic uwage ze wladza musi pochodzic od uznanego autorytetu. To jest punkt wyjscia dla tego poziomu, co oznacza, że reguły muszą mieć taką treść która odpowiada społecznemu wyobrażeniu o autorytecie. Co się na to składa? Trudno nie zaczną od kwalifikacji, to ozn ze reguły powinny gwarantować, zabezpieczać odpowiednie kwalifikacje osob pełniących władze. Następnie zwracamy często uwagę by reguły powinny gwarantować realizację władzy w interesie powszechnym w imię dobra wspólnego. To wyobrażenie jakie mamy o władzy musi być przyjęte w systemie reguł.

Poziom trzeci – czynne przyzwoleniu komu i po co do, służy do legitymizacji do odpowiedzi na pytanie czy popieramy czy odrzucamy konkretną wladzę, czy jesteśmy obojętni. Ujawnia się w wyborach ale nie tylko. Czy nie należy stale patrzeć na to przyzwolenia, nie tylko przez słupki poparcia, wielu z nas kłamie,więc nie wiadomo co potem naprawdę zrobi na wyborach. I wybory SA o tyle najistotniejsze ze przekładają się na konkretne poparcie, problem jest gdy uswiadamiamy sobie ze to 30% liczone jest z posród głosowo danych, a poszlo na wybory np. 50%, każdy wyborca musi się zapytać czy został dostrzezony. Dlatego polityk który dostal Malo głosow, nie ma szans.

Poziom czynnego przyzwolenia to jednak rzecz która należy dogłębnie zbadać. Na podstawie 30% można budować, ale co z tego wynika? Ale kto będzie się buntować., nie każdy może. To masz tez znaczenie w legitymizacji, która odbywa się przez konkretne zachowanie które może się wyrażac w konsultacjach jaką przechodzi wiele aktów prawnych. W jakim stopniu należy się z nimi liczyć? Opinia publiczna, co to jest ? to zjawisko występuje we wszystkich układach społecznych. Profesor wykładający czy polityk.
Brak atywnosci polakow do wyborow, bierność polityczna, wiec nie ma przejawów czynnego przyzwolenia, jest wycofanie, czy jest to korzystne? Do pewnego poziomu jest.

Formy przywolenia Są rozne, dopuszczalne SA tylko legalne w demokratycznym państwie, ale władza musi się liczyć z każdym zachowaniem. Obok wyborow mamy możliwości wyrażenia przyzwolenia w czasie kadencji albo w formach spontanicznych albo przez np. konsultacje, dwie instytucje czyli wysłuchanie publiczne i lobbing do pewnego stopnia. Nie SA to srodki którymi bezpośrednio dajemy przyzwolenie, ale SA elementem wyrażenia czynnego przyzwolenia. Nie wywoła skutków w postaci upadku rządu, ale wyrazimy opinie o działaniach władzy, slużą legitymizowaniu. W Polsce społeczeństwo o tym nie mysli ,bo jest niezorganizowane a władza jest zadowolona. O d władzy nigdy nie usłyszymy zachęty do aktywności. Te elementy utrudniają życie władzy.

Społeczenstwa dobrze zorg przechodzą przez różne problemy łatwiej. Np Grecja czy Wlochy, Włochy podjeły dzialania. Włosi chcą wybrać nowego premiera, zbierają się dość szybko, zobaczymy z jakim skutkiem. Grecja oprzytomniała strasznie pózno, jeszcze wymysliła sobie referendum. Róznica wynika z kultury politycznej. Stabilizacja i kultura odgrywaja zasadniczą rolę