Wykład 6.03.2011

klaudia · Administrator

Rodzaje postępowań cywilnego
1. Sądowe
2. Pozasądowe

W ramach postępowania sadowego rozróżniamy postępowanie rozpoznawcze, pomocnicze i wykonawcze.
Post. Rozpoznawcze – zmierza do rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy cywilnej. Może toczyć się w trybie procesowym i nieprocesowym. Ustawa procesowa wprowadza zasadę, że sprawy cywilne rozpoznawane są w trybie procesowym.
Sprawy cywilne rozpoznawane w trybie procesowym mogą toczyć się w postępowaniu zwykłym, względnie w jednym z postępowań odrębnych.
Postępowanie nieprocesowe jest trybem równorzędnym w stosunku do procesu.
Zasadnicze różnice między trybem procesowym i nieprocesowym:
1. odrębność podmiotów występujących – w trybie nieprocesowym występują podmioty zainteresowane wynikiem tego postępowania, zaś w trybie procesowym mamy do czynienia ze stronami (czynna – powód; bierna – pozwany).
2. w trybie nieprocesowym sąd ma większe uprawnienia do działania z urzędu. W szczególności przejawia się to w tym, że sąd z urzędu może wszcząć postępowanie (szczególnie w sprawach opiekuńczych). Natomiast w postępowaniu procesowym wszczęcie powództwa z urzędu jest niedopuszczalne – wyłącznie wszczynane na wniosek.
3. w postępowaniu nieprocesowym nie występuje spór o prawo (dawna nazwa – postępowanie niesporne).
4. W postępowaniu procesowym sąd rozpoznając sprawę merytorycznie wydaje wyrok – w nieprocesowym zapada postanowienie

Postępowanie pomocnicze w stosunku do postępowania rozpoznawczego:
1. Postępowanie zabezpieczające
2. Postępowanie w razie zaginięcia lub zniszczenia akt.

Postępowanie wykonawcze (termin nieustawowy, ma charakter techniczny):
1. Postępowanie sądowe egzekucyjne
2. Postępowanie upadłościowe i naprawcze

Postępowanie zabezpieczające regulują przepisy art. 730 – 757 kpc. Może się ono toczyć równocześnie z postępowanie rozpoznawczym np. wówczas gdy wniosek taki został zgłoszony w pozwie – wniosek o zabezpieczenie roszczenia. Może także wyprzedzać to post. Celem jego jest udzielenie tymczasowej ochrony prawnej podmiotom tej ochrony poszukującym w zakresie roszczeń których można dochodzić przed sądem powszechnym względnie sądem polubownym. Instytucja zabezpieczenia ma zapobiegać sytuacja utrudniającym lub uniemożliwiającym wykonanie przez wierzyciela prawomocnego orzeczenia. Dłużnik w trakcie procesu może przecież dokonywać takich rozporządzeń swoim majątkiem że nawet przy uzyskaniu przez wierzyciela pomyślnego rozstrzygnięcia nie będzie on mógł wyegzekwować roszczeń. Cechą skuteczności tego postępowania jest jego szybkość dlatego też udowodnienie zastąpiono uprawdopodobnieniem żądania. Postanowienie o zabezpieczeniu jest wyposażone w rygor natychmiastowej wykonalności ex lege. W związku z celem jakiemu służy zabezpieczenie możemy mówić o zabezpieczeniach konserwacyjnych oraz nowacyjnych.
Zabezpieczenie konserwacyjne – polega na utrzymaniu istniejącego stanu rzeczy na czas określony w zarządzeniu tymczasowym. Cechą wyróżniającą jest zakaz rozporządzania konkretną rzeczą przez jej zbycie względnie oddanie do korzystania osobie trzeciej. Większość ustawowych forma zabezpieczenia ma charakter konserwacyjny.
Zabezpieczenie n owacyjne – polega na tymczasowym uregulowani stosunków między wierzycielem a dłużnikiem zazwyczaj wg przewidywanej treści mającego zapaść orzeczenia. Zabezpieczenie stwarza nowa prowizoryczną sytuacje między dłużnikiem a wierzycielem na czas oznaczony w zarządzeniu tymczasowym. Takim zabezpieczeniem owacyjnym będzie postanowienie o zabezpieczeniu roszczeń alimentacyjnych na czas trwania procesu. Innym przykładem zabezpieczenia owacyjnego będzie sprzedaż rzeczy ulegających szybkiemu zepsuciu.

Podział ze względu na przedmiot zabezpieczenia:
1. zabezpieczenie roszczeń pieniężnych
2. inne wypadki zabezpieczenia.
Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje poprzez zajęcie ruchomości, zajęcie wynagrodzenia za prace, zajęcie innych wierzytelności, następuje poprzez obciążenie nieruchomości, hipotekę przymusową, polega na zakazie zbywania lub obciążanie nieruchomości która nie ma prowadzonych księg wieczystych, w sprawach o alimenty zobowiązanie dłużnika do uiszczania wierzycielowi w powtarzających się terminach pewnych sum pieniężnych.

Dopuszczalność zabezpieczenia warunki:
1. Dopuszczalność drogi sądowej i jurysdykcji. (dochodzenie przed sądem powszechnym lub polubownym)
2. uprawdopodobniony wniosek o zabezpieczenie (sąd może wydać postanowienie zabezpieczające tylko gdy roszczenie jest wiarygodne – poprzez przytoczenie okoliczności faktycznych i wskazanie dowodów na ich poparcie które będą przemawiały za istnieniem roszczenia. Roszczenie będzie wiarygodne wówczas jeśli jego istnienie już na pierwszy rzut oka nie budzi zastrzeżeń)
3. wymagalność roszczeń (roszczenie które ma być przedmiotem zabezpieczenia powinno być wymagalne wyj – przedmiotem zabezpieczenia maja być przyszłe roszczenia powtarzające się za okres nie dłuższy niż okres jednego roku)
4. istnienie obawy, że brak zabezpieczenia mógłby pozbawić wierzyciela zaspokojenia (niezbędne jest uprawdopodobnienie że brak zabezpieczenia mógłby nie zaspokoić wierzyciela. Obawa powinna być realna, należycie uzasadniona oraz musi istnieć w chwili wydania postanowienia o zabezpieczeniu. Sąd rozstrzygając o zabezpieczeniu wydaje w tym przedmiocie zarządzenie tymczasowe które nie może dążyć do zaspokojenia roszczeń w przeciwnym razie postępowanie dalsze nie miało by sensu. Zabezpieczenie roszczeń i praw przeciwko Skarbowi Państwa nie jest dopuszczalne.
Zabezpieczenie nie może obejmować rzeczy i praw z których egzekucja jest niedopuszczalna, w szczególności z przedmiotów niezbędnych dłużnikowi i jego rodzinie oraz praw niezbywalnych. Sąd wydaje postanowienie tymczasowe na wniosek, a w sprawach w których postępowanie może zostać wszczęte z urzędu – również z urzędu. Sąd rozpoznaje wniosek o zabezpieczenie bezzwłocznie nie później niż w terminie tygodnia. Właściwość miejscową i rzeczową sądu w postępowaniu zabezpieczającym regulują te same przepisy które znajdą zastosowanie w postępowaniu rozpoznawczym. Sąd wydając postanowienie o zabezpieczeniu dokładnie określi przedmiot sprawy oraz sposób i zakres zabezpieczenia przy czym w razie konieczności może określić kilka sposobów zabezpieczenia. Od uznania sądu zależy czy wydanie zrządzenia tymczasowego uzależni od złożenia przez wierzyciela kaucji na zabezpieczenie roszczeń dłużnika. Postanowienie o zabezpieczeniu które zostało wydane na posiedzeniu niejawnym i które podlega wykonaniu przez organ egzekucyjny sąd doręcza tylko wierzycielowi, natomiast owo zarządzenie zostaje doręczone dłużnikowi przez organ egzekucyjny i jednocześnie z przystąpieniem do wykonania tego zabezpieczenia. Chodzi tu o udaremnienie dłużnikowi chociażby ukrycia przedmiotu zabezpieczenia. Na zarządzenie tymczasowe służy środek zaskarżenia w postaci zaskarżenia. O kosztach postępowania zabezpieczającego sąd rozstrzyga dopiera w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Postępowanie sądowe egzekucyjne
Nazywane postępowanie singularnym ponieważ jest nastawione na określone składniki majątkowe dłużnika.
Celem postępowania cywilnego jest realizacja zapadłego w postępowaniu rozpoznawczym orzeczenia a tym samym realizacja normy prawa cywilnego. Cel ten nie zawsze jest osiągnięty w postępowaniu rozpoznawczym ponieważ strona zobowiązana do określonego świadczenia brzmieniem wyroku często nie chce mu się dobrowolnie poddać. Ustawa przewiduje w takiej sytuacji szereg instrumentów prawnych które umożliwią wykonania tytułu wykonawczego w drodze przymusu państwowego. Zespół tych środków prawych nazywa się egzekucją. Sądowe postępowanie egzekucyjne można zdefiniować jako prawnie działanie organów egzekucyjnych z udziałem zainteresowanych podmiotów mające na celu wykonanie normy prawnej ustalonej w tytule egzekucyjnym. Te działanie przejawia się poprzez stosowanie środków przymusu w celu uzyskania przez wierzyciela należnego mu świadczenia. Istotną kwestią jest rozgraniczenie w chwili wszczęcia egzekucji od momentu w jakim dochodzi wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Do wszczęcia postępowania egzekucyjnego dochodzi na skutek impulsu pochodzącego z poza organu który ma egzekucje prowadzić. Tym impulsem będzie co do zasady wniosek uprawnionego podmiotu którego żądaniem jest wszczęcie egzekucji, natomiast do wszczęcia egzekucji dochodzi zawsze jakiś czas po wszczęciu postępowania, zazwyczaj podjęcie pierwszej czynności przez organ. Zawsze wszczęcie postępowanie egzekucyjnego wyprzedza czasowo wszczęcie egzekucji. W toku postępowania egzekucyjnego powinny być respektowane prawie wszystkie zasady postępowanie cywilnego. Zasada dyspozycyjności, równości stron, jawności, poszanowania prawa do obrony. Na gruncie postępowania cywilnego zachowują swą ważność przesłanki materialne i formalne od spełnienia których uzależniona jest prawidłowość postępowania egzekucyjnego. Do przesłanek fomalnych procesowych postępowania procesowego należy zaliczyć dopuszczalność drogi sądowej której odpowiednikiem w postępowaniu egzekucyjnym jest dopuszczalność drogi egzekucyjnej. Brak drogi egzekucyjnej powoduje umorzenie postępowanie egzekucyjnego względnie odrzucenie wniosku o podjęcie egzekucji. Drugą przesłanką formalną jest istnienie jurysdykcji krajowej. Chodzi o to aby działalność polskich organów egzekucyjnych nie naruszało suwerenności innego państwa. Koleją przesłanką jest zdolność sądowa i procesowe stron. Właściwość, wykonalność.
Przesłanki merytoryczne – nadejście odpowiedniego terminu w którym dłużnik jest zobowiązany do spełnienia świadczenia. Spełnienie przez wierzyciela świadczenia wzajemnego. Dokonanie przez dłużnika wyboru świadczenia przy zobowiązaniach przemiennych.
Rodzaje egzekucji:
1. egzekucja świadczeń pieniężnych
2. egzekucja świadczeń niepieniężnych
3. egzekucje celem zniesienia współwłasności nieruchomości w drodze sprzedaży publicznej
4. szczególne przepisy dotyczące egzekucji świadczeń alimentacyjnych
5. szczególne przepisy o wykonaniu orzeczeń dotyczących odebrania osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub osoby pozostającej pod opieką.
Podział egzekucji na egzekucje świadczeń pieniężnych i niepieniąznych opiera się na rodzaju świadczenia które w drodze egzekucji ma być wymuszone. Egzekucja świadczeń niepieniężnych

zmierza do zaspokojenia wierzyciela poprzez uzyskanie od dłużnika określonych rzeczy względnie zachowania. Przy egzekucji świadczeń pieniężnych przedmiotem egzekucji jest majątek.
Z uwagi na sposób przeprowadzenia egzekucji w ramach egzekucji świadczeń pieniężnych możemy wyróżnić:
1. egzekucja z ruchomości
2. egzekucja z wynagrodzenia za prace
3. egzekucja z rachunków bankowych
4. egzekucja z innych wierzytelności i praw majątkowych
5. egzekucja z nieruchomości
6. egzekucja z ułamkowej części nieruchomości
7. egzekucja ze statków morskich
8. egzekucja z dochodów przedsiębiorstwa

Egzekucje świadczeń niepieniężnych można skierować na wydanie określonych rzeczy ruchomych, wydanie nieruchomości, wydanie statku lub opróżnienia pomieszczenia, wykonanie określonej czynności, zaniechanie pewnej czynności, nieprzeszkadzanie czynności wierzyciela.
Organy egzekucyjne:
1. sąd rejonowy
2. komornicy działający przy tych sądach

Sąd rejonowy jako organ egzekucyjny.
Sąd rejonowy w postępowaniu egzekucyjnym występuje w dwojakim charakterze: organu egzekucyjnego i sądu egzekucyjnego. Sąd jest organem gdy prowadzi egzekucje przy egzekucji czynności zastępowalnych, przy egzekucji z nieruchomości we wszystkich jej stadiach poczynając od zakończenia licytacji. Sąd jako sąd egzekucyjny występuje przede wszystkim w sprawach nadzoru nad czynnościami komorników czy też gdy nadaje wyrokowi klauzule wykonalności.
Komornik jako organ egzekucyjny wykonuje powierzone mu funkcje w imieniu państwa. Czynności komornika mają w istocie taki sam charakter co czynności egzekucyjne sądu, mogą być wydawane w trybie i formie ustawy procesowej. Komornik przy wykonywaniu swoich czynności zajmuje samodzielne stanowisko. Samodzielność wynika z przyznanych mu kompetencji. Ma on statuuj funkcjonariusza publicznego i korzysta z imperium władzy państwowej w granicach posiadanych kompetencji. Jest niezależny, samodzielny, przy czym jego niezależność i samodzielność to nie niezawisłość. Nie rozciąga się to na jego relacje do sądu. Podlega jego nadzorowi. Uprawnienia sądu w stosunku do komornika mogą mieć charakter prewencyjny i represyjny. SR działa prewencyjnie wydając mu polecenia zmierzające do zapewnienia właściwego, należytego wykonania egzekucji. Prewencyjnie również usuwa nieprawidłowości. SR działa represyjnie gdy nakłada na komornika określone powinności sankcjonując niewykonanie tych powinności. Gdy idzie o właściwość to możemy mówić o właściwości funkcjonalnej i miejscowej. Odmiennie niż to ma miejsce przy właściwości sądów w post. Rozpoznawczym. Właściwość funkcjonalna odnosi się do funkcji i zakresu uprawnień poszczególnych organów. Właściwość miejscowa – określone terytorium. Nie uchybia to regulacją szczególnym. Wierzyciel ma prawo wyboru komornika w obszarze apelacji z wyj. Nieruchomości.

Strony i uczestnicy postępowania egzekucyjnego.
W postępowaniu egzekucyjnym podobnie jak w procesie występują dwie strony – wierzyciel egzekwujący (osoba wskazana w tytule wykonawczym jako uprawniona do świadczenia, na rzecz której) i dłużnik egzekwowany(określona w tytule jako zobowiązania do określonego świadczenia i przeciwko której toczy się postępowanie egzekucyjne). O tym kto jest kim przesądza treść tytułu egzekucyjnego. Oznaczenie osób jest powtórzone w treści klauzuli wykonalności. W wypadku gdy nastąpiła zmiana w osobie wierzyciela i dłużnika i powstała po zaistnieniu tytułu egzekucyjnego (w wyniku przelewy, przejęcia długu) w celu uzyskania klauzuli wykonalności należy wskazać za pomocą stosownych dokumentów przejście prawa lub obowiązku. Wówczas sąd w klauzuli wykonalności wskaże nowego wierzyciela lub dłużnika.
Stronami postępowanie egzekucyjnego zazwyczaj są te same strony co w procesie. Powód =wierzyciel; pozwany=dłużnik ale tylko gdy sąd w całości lub części uznaje pretensje powoda. Ale sąd może oddalić powództwo jako niezasadne. Wówczas role się zamieniają (koszty procesu).
Poza stronami istnieją uczestnicy. Będą nimi np. nabywca licytacyjny nieruchomości, współwłaściciel nieruchomości jeżeli egzekucja zmierza do zniesienia współwłasności. Uczestnicy nie są bezpośrednio zainteresowani wynikiem albowiem wynik egzekucji nie dotyka ich w sposób bezpośredni. Ich rola sprowadza się do pilnowania spraw.
Mogą wziąć udział w post. Inne podmioty: prokurator, RPO i w określonych sprawach organizacje społeczne.

Tytuł wykonawczy – 707kc stanowi i podstawie egzekucji sądowej. Bez ważnego tytułu wykonawczego nie może być prowadzona egzekucja.
Tytuł wykonawczy to tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzule wykonalności. W doktrynie przez tytuł egzekucyjny rozumie się dokument urzędowy stwierdzający istnienie i zakres nadającego się do egzekucji świadczenia z jednoczesnym wskazaniem zakresu obowiązku prawnego dłużnika. Poprzez klauzule wykonalności rozumie się akt sądowy w którym sąd stwierdza, że tytuł egzekucyjny przedstawiony przez wierzyciela nadaje się do wykonania, przeprowadzenie egzekucji przeciwko dłużnikowi jest dopuszczalne, sąd nakazuje urzędom i osobą zainteresowanym wykonanie tytułu egzekucyjnego.
Rodzaje tytułów egzekucyjnych:
1. orzeczenie sądu – prawomocne lub opatrzone rygorem natychmiastowej wykonalności jak również ugoda zawarta przed sądem
2. wyrok sądu polubownego lub ugoda zawarta przed taki sądem
3. inne orzeczenia i ugody, które podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej
4. akt notarialny w którym dłużnik poddał się egzekucji sumy pieniężnej w akcie tym zawarty
Możliwe tytuły zawiera 777kpc – iuscogens. Zasięg jego działania nie może być wyłączony, zmieniony, ograniczony odmienną wolą strony.

Klauzula wykonalności
Niezbędny element tytułu wykonawczego. Nadanie jej jest zezwoleniem na prowadzenie egzekucji zatem na zastosowanie przymusu państwowego w post. Egzekucyjnym. Nadanie jej ma charakter deklaratywny, nie stwarza zatem żadnych nowych praw, stosunków prawnych a potwierdza jedynie że tytuł egzekucyjny nadaje się do egzekucji. W kompetencji sądu. Właściwy sąd przed którym się sprawa toczyła. Wniosek powinien być rozpoznany nie później niż w 3 dni. Klauzule może ją nadać sąd drugiej instancji jeśli akta sprawy znajdują się jeszcze w jego siedzibie. Postępowanie klauzulowe prowadzone jest w składzie jednego sędziego na podstawie wniosku złożonego przezwierzyciela. Natomiast tytułowi egz. Który w sprawach z urzędu i z urzędu nadaje klauzule. Sąd może nadać klauzule również na wniosek organu administracyjnego jeżeli zachodzi potrzeba prowadzenia egzekucji z nieruchomości w oparciu o administracyjny tytuł wykonawczy. Kpc dopuszcza możliwość nadanie większej liczbie tytułów wykonawczych gdy zachodzi potrzeba prowadzenia egzekucji na rzeczy kilku osób lub przeciwko kilku osobą względnie jeśli zachodzi potrzeba prowadzenia kilku egzekucji w kilku składowych części majątku tego samego dłużnika. Kodeks przewiduje możliwość ponownego wydania tytułu wykonawczego w zamian za utracony pierwotny tytuł wykonawczy. Może to nastąpić tylko po wcześniejszym przeprowadzeniu sprawy.
Warunki konieczne do wszczęcia konkretnego post.
1. istnienie ważnego tytułu wykonawczego
2. złożenie we właściwym organie egzekucyjnym wniosku o wszczęcie egzekucji (pismo procesowe z wymogami 123kpc. Wniosek jest pismem kwalifikowanym – musi wskazywać świadczenie do spełnienia, które musi odpowiadać treści tytułu egzekucyjnego; wniosek musi wskazywać sposób egzekucji; dołączenie do niego tytułu wykonawczego. Elementem fakultatywnym może być żądanie wyegzekwowania kosztów postępowania. Wierzyciel może wskazać kilka sposobów egzekucji jednak istnieje zasada wyboru przez komornika sposobu najmniej uciążliwego dla dłużnika. Złożenie wniosku egzekucyjnego uruchamia egzekucje. Organ nie jest uprawniony do badania zasadności wniosku.
Podjęcie przez komornika pierwszej czynności nie pozbawia dłużnika do dobrowolnego spełnienia świadczenia na rzeczy wierzyciela. Może on spełnić bezpośrednio świadczenie do wierzyciela lub komornika. Wtedy komornik umorzy egzekucje. Komornik przy pierwszej czynności doręcza dłużnikowi zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z podaniem treści tytułu wykonawczego. Jeśli chodzi o egzekucje z rachunków bankowych to komornika ma obowiązek doręczenia odpisu wierzycielowi. Żądanie i wniosek są dla organu wiążące. Na żądanie wierzyciela i dłużnika ale wg uznania komornika mogą być też obecne inne osoby w ch. Świadków jednak nie więcej niż po 2 z każdej strony. Obowiązkiem komornika jest zawiadomienie wierzyciela i dłużnika o każdej swojej czynności. Komornik może żądać od uczestników złożenia stosownych wyjaśnień. Komornik może żądać adm. publ. I innych instytucji stosownych informacji co do majątku i informacji zapewniających prawidłowy tok postępowania egzekucyjnego. Organy te są zobowiązane do udzielania komornikowi żądanych informacji.

Zawieszenie postępowanie egzekucyjnego
Jest to procesem dynamicznym, ma swoje fazy począwszy od momentu jego wszczęcie, który następuje na skutek stosownego wniosku wierzyciela poprzez szereg czynności organu egzekucyjnego. Naturalny bieg postępowania może zostać zakłócony na skutek rozmaitych okoliczności. Jeżeli okoliczności te mają charakter przemijający to mówimy o zawieszeniu postępowania. Spoczywanie postępowania egzekucyjnego ulega na czas trwania przeszkody, która je wywołała. Nie można wtedy podejmowac żadnej czynności egzekucyjnej. Dotyczy to zarówno organu jak i strony i uczestników. Wszystkie czynności, które były realizowane przez dawieszeniempozostaja w mocy z wyj. Tego, że sąd może uchylic wykonaną czynność egzekucyjną, jeżeli dłużnik zabezpieczy spełnienie swojego obowiązku w sposób określony przez SR. O zawieszeniu orzeka sąd, względnie komornik, jeśli prowadzi czynności egzekucyjne. Organ egzekucyjne jest zobowiązany do wysłuchania wierzyciela i dłużnika przed podjęciem decyzji o zawieszenie postępowania. W sytuacji, w której ustanie przyczyna powodująca zawieszenie postępowania organ jest zobowiązany do podjęcia postanowienia o podjęciu postępowania. Podjęcie następuje zawsze na wniosek. Jeśli wierzyciel nie złoży wniosku o podjęcie to organ egzekucyjny umorzy postępowania.
Zawieszenie może nastąpić:
1. z mocy prawa
2. z urzędu
3. na wniosek wierzyciela
4. na wniosek dłużnika
Organ egzekucyjny zawieszając postępowanie wydaje w tym zakresie postanowienie i w formie postanowienia podejmuje zawieszone postępowanie. Postępowanie o zawieszenie i podjęciu organ doręcza stroną postępowania. Postanowienie wydane przez sąd może być zaskarżane w drodze zażalenia natomiast postanowienia wydane przez komornika może być zaskarżone w drodze skargi na czynności komornika.
Umorzenie postępowania egzekucyjnego
Do umorzenia dochodzi wówczas, gdy przeszkoda zakłucająca bieg postępowanie ma charakter trwały i nieprzemijający. Umorzenie znaczy, że kończy się ono bez osiągnięcia celu właściwego dla egzekucji (nie dochodzi do zaspokojenia wierzyciela). Następstwem umorzenia postępowanie jest uchylenie wcześniej poprzednio wykonanych czynności egzekucyjnych. Umorzenie nie pozbawia jednak wierzyciela możliwości wszczęcia postępowania egzekucyjnego. O umorzeniu sąd lub organ orzeka w formie postanowienia o charakterze konstytutywnym. Zatem dokonane wczesniej zajęcie trwa do chwili uprawomocnienia się orzeczenia o umorzeniu. Orzeczenie nie może naruszeć praw osób trzecich. Bieg terminu przedawnienia roszczenia stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem rozpoczyna się w tym przypadku na nowo. Przed umożeniem organ musi wysłuchać wierzyciela i dłużnika.
Do umorzenia może dojść:
1. z mocy prawa – wywołane bezczynnością wierzyciela, wówczas, gdy przepisy ustawy procesowej uzależniają prowadzenie egzekucji od aktywności wierzyciela
2. z urzędu – organ egzekucyjne z własnej inicjatywy wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w przypadku:
a. Egzekucja nie należy do organów sądowych

b. Wierzyciel lub dłużnik nie ma zdolności sądowej
c. Oczywiste jest, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej niż koszty egzekucji
3. na wniosek – umorzenie nastąpi zawsze, gdy zażąda tego wierzyciel, dłużnik lub osoba trzecia.
Postanowienie o umorzeniu wydane przez sąd ulega zaskarżeniu przez zażalenia a wydane przez komornika – skarga na czynności komornika. Zarówno wierzyciel jak i dłużnik może żądać od organu egzekucyjnego zaświadczenia o umorzeniu postępowania.

Ograniczenie egzekucji
Dominująca pozycja wierzyciela nie ma charakteru bezwzględnego, nie może prowadzić do pozbawienia kontroli dłużnika. Ochrona ta ma chronić egzystencje dłużnika. Przez czynności egzekucyjne nie należy prowadzić do degradacji. Ograniczenie te oznacza, że spod egzekucji wyjęte są określone składniki majątkowe. Przepisy ograniczające mają charakter bezwzględny. Prowadzenie egzekucji wbrew przepisów prowadzi zawsze do umorzenia (na wniosek lub z urzędu).
Ograniczenia o charakterze:
1. podmiotowym
2. przedmiotowym
3. mieszanym (podmiotowo-przedmiotowym)
Ad.1 Są skonstruowane ze względu na osobę dłużnika. Jurysdykcja krajowa. Cudzoziemcy są wyłączeni.
Ad. 2 Wyłączenia natury humanitarnej. Zapewnieją minimum egzystencji dla dłużnika i rodziny. Wyłącznie spod egzekucji przedmiotów urządzeń majątku domowego dłużnika. Ograniczenia też dotyczą składników wynagrodzenia – odesłanie do ustaw szczególnych.
Ad.3 Warunkowe i czasowe ograniczenie egzekucji wobec Skarbu Państwa. Egzekucja wobec SP może być prowadzona wyłącznie z rachunku bankowego.
O ograniczeniu orzeka organ w formie zaskarżalnego postanowienia po konsultacjach ze stronami.

Jest to wykład z zeszlego roku,ale sprawdzalam i praktycznie to samo,czasami moze w innej kolejnosci Smile

klaudia · Administrator

Na czym skonczyl sie wczorajszy wykład? Smile

Paula · Wysłany: Pon 16:28, 21 Mar 2011 Temat postu:

klaudia · Administrator

Dzieki