I część wykładu z 26.11.2011

ŻaŻ · Wysłany: Wto 17:51, 29 Lis 2011 Temat postu: I część wykładu z 26.11.2011

26.11.2011 SPP
Pluralizm rozwijał się dość dynamicznie tym samym rodząc problemy w rządzie jak i w gospodarce. Winien on byś podporządkowany racjonalności działania.
Nadmierny pluralizm – sytuacja , w której system wykonywania władzy jest utrudniony. Istotne są wyjścia, które nie powodują eliminacji rozwiązań demokratycznych i sprowadzają się do obywatelskości. Obywatelskość zatem to poczucie odpowiedzialności za własne państwo. Rozumie się przez to ponadto własny region, miejscowość, troskę o państwo. Obywatelskość przejawia się m.in. tym, że obywatele uczestniczą w wyborach. Poczucie obywatelskości oraz samoograniczenie to pojęcia dość szczególne.
Przez poczucie obywatelskości rozumie się:
- poczucie więzi z innymi obywatelami
- poczucie odpowiedzialności za swoje środowisko
- związanie patriotyzmem z ojczyzną
W Polsce występuje zjawisko poczucia indywidualności objawiające się nadmierną troską o samego siebie .
Przez samoograniczenie rozumie się:
- stosowanie samoograniczenia przez tego, kto jest za coś odpowiedzialny. Co do zasady im wyższa nasza pozycja społeczna, tym większa jest odpowiedzialność danej osoby, dalej oczekujemy od takiej osoby większego samoograniczenia. Na osobie, która ma więcej obowiązków ciąży inna odpowiedzialność od tej, która dotyczy osoby o mniejszym zakresie obowiązków. W dobie kryzysu gospodarczego -> odpowiedzialność menadżerska firmy wiąże się z poczuciem obywatelstwa polskiego ( z uwagi na to, że menadżer ma pieniądze, wykształcenie, zatrudnia ludzi jest on odpowiedzialny za zatrudnienie, wspiera osoby znajdujące się w trudnej sytuacji. Chodzi o etykę pracy, etykę kapitalizmu) .

Samoograniczenie w polityce:
- kryterium działania w polityce jest interes, dobro wspólne
- motywacje osobiste stanowią motor działania
- istotna jest rezygnacja na rzecz interesów wspólnoty przez przeoranie swojej mentalności, świadomości
- nie funkcjonują systemy stojące ponad ludźmi, ale najistotniejsze znaczenie mają sami ludzie. Niewielki procent ludzi jest zaangażowanych w polityce, ale większość ma prawo głosu i jest odpowiedzialna za to, kto będzie w parlamencie.
- społeczeństwo obywatelskie ma poczucie wolności połączoną z poczuciem odpowiedzialności za życie publiczne, którego jesteśmy częścią
- poczucie obywatelskości nie jest ukształtowane w myślach człowiek ani w formie zorganizowanej
- ważne jest stworzenie systemu reprezentacji
Reprezentacja interesów
Analiza modeli teoretycznych
INTERESY
/ \
Polityczne tzw. inne, np. interesy ekonomiczne
/ \
Partie polityczne. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .grupy interesu
\
Parlament
Władza reprezentuje interesy mając koncepcje ich realizacji oraz koncepcje, które przedstawiają nam obywatelom.
Interesy polityczne – te, które prowadzą do zdobycia i utrzymania władzy
Inne interesy – do najważniejszych należą interesy ekonomiczne. Kolejno na miano ważnych zasługują interesy etniczne, religijne, narodowościowe. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż interesy tworzą podziały [ dzielą ludzi ]. Wzmocnienie tych podziałów następuje wówczas, gdy pewnego typu interesy nakładają się na siebie, np. bogaci biedni-> podstawowy schemat interesów ekonomicznych. Taki rozkład interesów powoduje wzmocnienie antagonizmu dodatkowymi kryteriami podziału i z obywatelskiego punktu widzenia jest to negatywne zjawisko. Kryteria, które się przecinają stanowią rozwiązanie lepsze, gdyż tworzy to zróżnicowany układ, a nie dychotomiczny. Jest to kwestia układu społecznego.
Reprezentacja:
Interesy polityczne – reprezentują je partie polityczne w parlamencie
Interesy inne(ekonomiczne) – reprezentują grupy interesu, np. związki zawodowe, które tym samym wpływają na partie polityczne, dalej na rozwiązania podejmowane przez te partie.
- interesy te wbrew pozorom reprezentowane są również w parlamencie

Lobbing- oddziaływanie na (…)? na władzę wykonawczą, partie, mamy instytucja w postaci wysłuchania publicznego.

Inne formy grupy interesu:
- konsultacje ze środowiskiem
- wysłuchanie publiczne
Partie polityczne i grupy interesu współdziałają i wzajemnie na siebie oddziaływają, mając na uwadze inny cel czy założenia
Cel:
- partie polityczne – dążą do zdobycia i utrzymania władzy
- grupy interesu – dążą do realizacji interesu grup, które reprezentując stosują metodę nacisku na ośrodek decyzji politycznej.
Wnioski: istnienie parlamentu stanowi model reprezentacji interesu ! Obejmuje on działania podejmowane w parlamencie, które mają reprezentować interesy oraz dążyć do zdobycia i utrzymania władzy. Teoretycznie można dokonać w tym zakresie ograniczenia przez różne podmioty.
Cechy systemu parlamentarnego :
1. System pluralistyczny
2. Wolność tworzenia partii politycznych
3. Wolność przynależności partyjnej
4. Konkurencyjność – musi być alternatywa wyborcza, tzw. realna. Faktycznie alternatywa wyboru jest ograniczona; ona ma wyraz formalny, tj. istnieje określona liczba partii, ale i materialny - chodzi o konkretną koncepcje partii
5. Wolna gra sił politycznych
6. Konflikt – przez konflikt w demokratycznym państwie rozumie się konflikt interesów dlatego mówi się o polityce kompromisu, która pokojowo rozstrzyga konflikty. Istotą konfliktu jest jawność jego rozstrzygania.
System parlamentarny ma jednak pewne mankamenty, które powodują m.in. nadmierny pluralizm i trudności w reprezentacji interesów.

klaudia · Administrator

Ciąg dalszy wykładu:

W systemie który jest oparty na realnej konkurencji, pojawić się musi spór, konflikt. Demokratyczny system daje możliwość wyboru, ale jednocześnie prowadzi do zjawisk które są negatywne. Pojęcie konfliktu w tym wypadku musimy rozumieć jako spór prowadzący do odwrócenia się podmiotu, to jest konflikt interesów, interesów jest dużo i muszą być ze sobą skonfliktowane. Dlatego mówimy ze polityka jest sztuką kompromisu. Wymaga ta cecha wprowadzenia przez władzę takich rozwiązań które służą pokojowemu rozstrzyganiu konfliktów. Istota demokracji polega na tym ze konflikt jest jawnie rozstrzygany, on się ujawnia a nie jest skrywany pod innym problemami. Tylko czy mamy wystarczające instrumenty służące rozstrzygnięciu. Każdy konflikt powinien być prowadzony kulturalnie i poszukiwać w drodze dialogu rozwiązań.

Nadmierny pluralizm – niezdolność do ustabilizowania, powołania rządu stabilnego. Pojawią się trudności w procesie reprezentacji interesów.

Uznano iż lepszym system od parlamentaryzmu będzie system korporacyjny, rozumiany w ten sposób że odwołujemy się do naturalnych związkow w które ludzie się organizują, np. rodzina, praca i wprowadzono korporacje różne i miały wyłaniać swoich reprezentantów. To są te naturalne korporacje. Ograncza się partie polityczne, może dzialać tylko jedna, nie mamy konkurencji i jest szansta na ustabilizowanie systemu politycznego. Ten system nie mógl być uznany za demokratyczny. Podobnie jak system włoski w tym czasie. Likwidacja tego systemu nastapila w latach 70 tych dopiero. Sama idea była rozwiązaniem które można wykorzystac dla stabilizowania systemu politycznego. Partie reprezentowaly w XX wieku coraz to więcej interesow. Zwiększenie funkcji wykonywanych przez państwo powoduje ze pole konfliktu jest coraz większe, bo państwo interesuje się wieloma dziedzinami.
Próbą łagodzenia negatywnych zjawisk było wprowadzenie do systemu parl. Elementów systemu korporacyjnego, to dawało szanse pokoju społecznego.

Interesy wyłączone są reprezentowane przez jedną tylko korporację i nie pojawia się w parlamencie.

Rozwiązania charakterystyczne dla systemu korporacyjnego [ tutaj odwołujemy się do naturalnych związków, w których ludzie się organizują, np. rodzina ]:
1. Wyłącznie określonych interesów z zakresu reprezentacji-> w drodze ustawowej dokonuje się wyłączenia
2. Obligatoryjna przynależność do korporacji-> jeżeli pracuje w określonej dziedzinie nie można powiedzieć, że mnie to nie interesuje
3. Zakaz działania więcej niż jednej korporacji w danej branży
4. Rozstrzyganie problemów w ramach porozumienia, w których biorą udział reprez. pracowników i pracodawców.
Państwo pełni rolę pośrednika
Państwo jest zaangażowane we wszystko, co oznacza, że mamy na płaszczyźnie politycznej wiele prezentowanych interesów. Prywatne płaszczyzny ulegają upolitycznieniu pomimo tego, że nie podlega ona konkurencyjności

Polska nie jest przykładem kraju korporacyjnego, ale mamy takie kraje w których jest to efektywne – Niemcy , Austria.

Ograniczenie upolitycznienia powoduje ze konflikty mogą być rozstrzygane w pokojowy sposób. Np. porozumienia w czasach kryzysu energetycznego w latach 70tych.

Nie można powiedzieć ze system korporacyjny nie niesie pewnych negatywnych skutków, własnie z powodu tych negatywnych konsekwencji nie został on wprowadzony w Polsce, ma on taką formę bardzo ograniczoną . Uważano, że poważny udział państwa w tych porozumieniach ograniczył wole zrzeszania się i biorąc pod uwage to ze stopien uspołeczniania w PL był niski to mocne zaang. Panstwa mogloby pogłębic w niedostatku. Od tego pomysłu odstąpiono, uważając że jego realizacja pogłębi brak zainteresowania powoływania organizacji własnych, nie pozwoli na nauczenie się korzystania z wolności.

W żadnym kraju europejskim nie mamy do czynienia z jednym tylko modelem reprezentowania interesów. Dominuje model parlamentarny na wielką skalę., ale jest on wspomagany w zależności od konkretnego rozwiązania przez system korporacyjny. Interesy realizowane SA przez ciała pośrednie czyli partie polityczne i ????

PARTIE POLITYCZNE – definiowane są jako organizacje, które dążą do zdobycia i utrzymania władzy (jest to ich konstytutywna cecha). Partie rządzą a nie wpływają. Wykorzystują różne metody, aby dojść do władzy. Na decyzję władzy wpływają grupy interesu, które są po to powoływane. Wpływają nas ośrodek decyzyjny różnymi metodami, np. przez partie polityczne, przez lobbing. Oddziaływanie grup reprezentacji interesów i lobbing są to normalne zjawiska.
Początek partii politycznych jest związany z rozwojem parlamentaryzmu, a szczegółowo prawa wyborczego. Parlament jest oparty o wybory dokonywane przez wybory. Początki partii to koniec wieku XVIII , są to tzw. Koterie arystokratyczne. Nie maja żadnej sformalizowanej organizacji, żadnej struktury, brak programu. Oznacza to, że to są luźne związki arystokratów powiązanych od przypadku jakimiś interesami prywatnymi. Te koterie kształtują się od przypadku do przypadku ponieważ w różnych sytuacjach mogą skutecznie oddziaływać na monarchę. Były one w całej Europie. Tylko Wlk. Brytania przeszła wszystkie etapy ewolucyjne, poczynając od koterii. Etapy w Wlk. Brytanii:
1. Koterie arystokratyczne
2. Partie notabli
3. Partie masowe
2. Inne kraje nie mogą wykazać ewolucji przejścia od jednego etapu do kolejnego. Wlk. Brytania dlatego, że znacznie wcześniej przeprowadzono tam reformy modernizacji parlamentu, przekształcające system, umożliwiające budowę, tworzenie nowoczesnego parlamentaryzmu.
3. Druga przyczyna to struktura społeczna, rozwój kapitalizmu. Na terenach Wlk. Brytanii nie odbyły się wojny (poza ich terenem), polityka kolonialna Wlk. Brytanii nie była też bez znaczenia. Koterie działają przy monarsze i w parlamencie. Koterie przekształcają się w partie notabli. Partie w Wlk. Brytanii tworzą się odgórnie, tzn. od struktury parlamentarnej po struktury terenowe, które by mogły przeprowadzić wybory. Struktury terenowe to są partie notabli. Partie notabli są małe, są to najważniejsi na danym terenie ludzie, tzw. Partie kanapowe. Druga charakterystyczna cecha to powstawanie w sposób ewolucyjny, spokojny, bez gwałtownych zmian, bez wstrząsów.
4. Trzeci etap – powstanie partii masowych. Cechą charakterystyczną jest to, że członkowstwo opiera się o wspólny program, ideologie, nie są to już relacje osobiste. Nie one są podstawą tworzenia partii tylko wspólnota ideowa i programowa, a nie więzi osobiste. Partie kontynentalne rozwijają się inaczej niż brytyjskie. Po pierwsze to nie jest ewolucyjna formuła, partie rozwijają się gwałtownie i „skokowo”. Brak ciągłości ewolucji. Są wynikiem zmian ustrojowych i zmian w prawie wyborczym, np. we Francji Rewolucyjnej. Charakterystyczne jest to, że partie powstają oddolnie, brak stabilnego parlamentu, stosunki społeczne są w ciągłym ruchu. W tym modelu „europejskim” wszystko się musi zmieniać, wszystko się dopiero tworzy, a to oznacza, że partie tworzą się oddolnie, bo nie ma stabilnej struktury parlamentu. Ta różnica prowadzi do tego, że system brytyjski jest wyraźnie stabilniejszy.
5. Stany Zjednoczone – nie mają ZA SOBĄ HISTORII tak jak Europa, parlamentu stanowego – to wszystko jest im obce. Charakterystyczną cechą społeczeństwa jest tworzenie grup interesu. Jest to silny proces, współcześnie jest też dużo tych organizacji. Te dwa sposoby reprezentowania interesów działają równolegle, system amerykański wytwarza się dwupartyjnie (republikanie i demokraci). Charakterystyczne dla tego systemu to niewielki stopień formalizacji, ogólny charakter programu, brak dyscypliny partyjnej i to jest różnica w stosunku do partii europejskich. System partyjny jest oparty o dyscyplinę partyjną.
6. Partie masowe – rozwijają się od połowy XIX w. Przyczyną powstania jest rozwój prawa wyborczego, parlamentaryzmu i rozwój nowych grup, klas społecznych, które powstają wraz z uprzemysłowieniem. Część ludności z wsi przemieszcza się do miasta, kształtujące się mieszczaństwo klasy średniej. Te procesy powodują, że powstają nowe partie. Są to partie robotnicze o ideologii lewicowej. Partie powstają oddolnie. Powstają w związku z walką o równe prawa wszystkich klas. Dzielą się na dwa NURTY W xx WIEKU – socjalistyczny i komunistyczny. Trwa to do II wojny światowej. W XX wieku podział się stabilizuje, utrwala.